Powrót na górę strony
Hindi to język z rodziny indoeuropejskiej, a więc krewny polskiego. Opiszemy tutaj, co jest łatwe a co trudne w uczeniu się hindi.
Dla użytkowników języka polskiego wymowa hindi jest dość łatwa, ponieważ tylko spółgłoski cerebralne (takie, przy których wymowie czubek podwiniętego języka gwałtownie dotyka podniebienia górnego) i rozróżnianie oraz zachowanie w wymowie długości samogłosek (krótka lub długa) sprawiają nam większe trudności. Poza tym jesteśmy w stanie wymówić wszystkie dźwięki, jakie pojawiają się w hindi i nie jest dla nas wyzwaniem wymowa spółgłosek przydechowych czy samogłosek nosowych.
Ze względu na duże regionalne różnice użytkownicy hindi są przyzwyczajeni do i tolerancyjni dla różnej, nawet niezgodnej ze standardem, wymowy i starają się zrozumieć rozmówcę, co jest ułatwieniem dla uczących się. Z tych samych powodów są też wyrozumiali dla błędów gramatycznych.
Wpływ różnorodności regionalnej na używanie hindi może jednak też być problemem dla uczących się, ponieważ regionalne odmiany różnią się znacznie melodią i intonacją. Wymowa standardowego hindi przez osobę pochodzącą z Biharu znacznie odbiega od sposobu mówienia kogoś z Radźasthanu. Te różne melodie języka mogą utrudniać zrozumienie poczatkującym. Może też zdarzyć się tak, że uczący się będzie lepiej rozumiał wymowę z jednego regionu, a gorzej radził sobie ze zrozumieniem hindi z innego obszaru. Najlepszym sposobem na poradzenie sobie z tą trudnością jest słuchanie osób mówiących hindi z różnych miejsc. Właśnie dlatego kiedy wybieraliśmy lektorów, którzy nagrywali materiały audio na platformę E-HINDI, staraliśmy się o to, żeby reprezentowali różne regiony. Na E-HINDI można więc osłuchać się z tym, jak mówią użytkownicy hindi pochodzący ze stanów Radźasthan, Uttar Pradeś, Ćhatishgarh, Bihar, Harijaana czy Uttarkhand.
Gramatyka hindi nie jest bardzo skomplikowana. Odmiana rzeczowników to w praktyce tylko dwa przypadki w obu liczbach (forma wołacza jest właściwie w zaniku) a system czasów przypomina systemy znane z różnych języków europejskich. Trudności napotkamy przy uczeniu się niektórych konstrukcji składniowych, a także tzw. czasowników intensywnych czy złożonych.
Prawdziwym wyzwaniem w uczeniu się hindi jest bardzo bogate i różnorodne słownictwo, które wynika z historycznego rozwoju tego języka i włączenia różnorodnych zapożyczeń rodzimych (np. z sanskrytu i innych języków indyjskich) oraz obcych (np. z perskiego, arabskiego czy tureckiego i języków europejskich – portugalskiego i angielskiego). Często istnieje wiele synonimów określających jedną rzecz czy pojęcie, które mogą różnić się subtelnymi znaczeniami wynikającymi z odmienności regionalnych, innego zabarwienia emocjonalnego czy kontekstu kulturowego.
I tu pojawia się kolejna trudność, ponieważ w tak różnorodnym językowo, etnicznie czy religijnie społeczeństwie, odmienny kontekst kulturowy istotnie wpływa na język. Na przykład innego przywitania użyjemy wobec hindusów, innego wobec muzułmanów a jeszcze innego wobec sikhów. Modlitwa wyznawcy hinduizmu jest określana odrębnym słowem niż modlitwa muzułmanina. Woda płynąca z kranu i woda z Gangesu, której hindusi w Indiach północnych przypisują szczególną moc rytualnego oczyszczenia, będzie określana innymi słowami, a użycie niewłaściwego określenia może prowadzić do niezrozumienia.
Ważnym ułatwieniem dla uczących się hindi jest teraz powszechna dostępność różnych materiałów audio i wideo w Internecie. W przypadku języka, który nie jest tak powszechnie obecny w publicznej przestrzeni, jak na przykład angielski, regularne słuchanie dostępnych w sieci filmów czy piosenek w hindi jest dobrym ćwiczeniem nawet wtedy, kiedy się jeszcze wypowiadanych czy wyśpiewywanych słów nie rozumie.
Czy łatwo, czy trudno nauczyć się hindi? Przekonaj się sam_a 😊